نارسایی احتقانی قلب (CHF) بیماری خطرناکی است که درآن قلب خون را به طور موثر پمپ نمی‌کند و در نتیجه خون در ریه‌ها و سایر اعضای بدن مثل کبد جمع می‌شود. بیشتر مبتلایان به نارسایی احتقانی قلب وضعیت با ثبات و پایداری دارند و با درمانی مناسب تا سال‌ها به خوبی زندگی می‌کنند. ممکن است نارسایی احتقانی قلب ناشی از ناتوانی قلب در پرشدن کامل از خون و یا ضعیف شدن عملکرد عضلات قلب برای پمپ کردن خون باشد. قلب با پمپ کردن خون، آن را در سراسر بدن پخش می‌کند. عملکرد کاهش یافته و پمپاژ غیرموثر قلب باعث تجمع مایع (احتقان) و برگشت خون به عقب یعنی به ریه‌‌ها و سایر بافت‌های بدن می‌گردد. ممکن است این شرایط به آهستگی وخیم شود. اغلب نارسایی قلب تا سال‌ها بدون علایم بالینی یا با علایم اندکی باقی می‌ماند و معمولا قلب ضعف تدریجی خود را جبران می‌کند. 
هر چیزیکه به قلب آسیب بزند، می‌تواند باعث نارسایی قلبی شود. امروزه مبتلایان به نارسایی قلبی به مدت طولانی‌تری زندگی می‌کنند و با وجود مشکلاتی که در طول سالیان به قلبشان استرس وارد می‌کند، زنده می‌مانند. معمولا تشخیص علت اصلی نارسایی قلبی دشوار است، اما اگر نارسایی قلبی در شما تشخیص داده شده باشد به احتمال زیاد به یک یا چند مورد از موارد زیر را مبتلا بوده‌اید:  
• بیماری سرخرگ کرونری. 
• حمله قلبی (انفارکتوس میوکارد).
• فشارخون بالا.
• آریتمی (اختلال ریتم قلب).
• بیماری دریچه قلب.
• دیابت (بیماری قند خون).
• کاردیومیوپاتی (بیماری عضله قلب).
• بیماری ژنتیکی یا مادرزادی قلبی. 
• استعمال الکل یا مواد مخدر.
نارسایی احتقانی قلب بیماری شایع و خطرناکی می‌باشد. لذا پزشکان تحقیقات فراوانی برای نحوه درمان صحیح آن انجام داده‌اند. در نتیجه درک و آگاهی پزشکان از نحوه کنترل و درمان این بیماری همواره رو به تکامل است. معمولا درمان قطعی و خاصی برای نارسایی قلبی وجود ندارد، ولی مبتلایان به این بیماری می‌توانند با ترکیبی از تغییرات سالم در شیوه زندگی، استفاده از داروها و احتمالا جراحی، سال‌های سال زندگی رضایت‌بخشی داشته باشند. 
تهیه و تنظیم : دکتر اکبر نیک پژوه – متخصص طب پیشگیری و پزشکی اجتماعی