|
دستگاه کمک بطنی (Ventricular Assist Device)
یکی دیگر از روش‌های جراحی در برخی از بیماران عبارت است از کارگذاشتن دستگاه کمکی بطن چپ (VAD or LVAD). این وسیله یک پمپ مکانیکی می‌باشد و مکمل فعالیت تضعیف شده پمپاژ بطن چپ می‌باشد. این وسیله جایگزین بطن یا قلب نمی‌شود، ولی میزان خون پمپ شده به تمام بدن را افزایش می‌دهد. VAD تا حدی از علایم نارسایی قلبی می‌کاهد و ممکن است کیفیت زندگی یک فرد مبتلا به نارسایی شدید قلبی را بهتر کند. VAD ها اولین بار به منظور "خرید زمان" در افراد منتظر پیوند قلب ساخته شد و اغلب از آن به عنوان پلی برای پیوند قلب نام برده می‌شود. امروزه برخیVAD ها برای استفاده طولانی‌مدت کار گذاشته می‌شوند و به این ترتیب نیاز به پیوند قلب را مرتفع می‌سازند.
یک VAD از یک پمپ، ابزاری برای کنترل و یک منبع انرژی تشکیل شده است. برخی دستگاه‌ها با هوا و برخی دیگر با باتری کار می‌کنند. هم منبع انرژی و هم کنترل‌ها در بیرون از بدن کار گذاشته می‌شوند و از طریق سیم‌هایی به پمپ وصل می‌شوند. این پمپ در داخل بدن و در قلب نصب می‌شود. بیشتر اوقات این وسیله به بطن چپ وصل می‌شود. خون از بطن چپ به داخل پمپ جریان می‌یابد و از آنجا به آئورت فرستاده می‌شود. آئورت سرخرگی است که خون را به تمام بدن می‌رساند. اگر VAD در بطن راست کار گذاشته شود، خون از طریق پمپ وارد سرخرگ ریوی می‌شود تا به ریه‌ها برود.
از VAD ها تنها در موارد شدید (قبل از عمل پیوند یا زمانی‌که امکان پیوند وجود ندارد) استفاده می‌شود. در یک فرد بسیار کوچک یا لاغر اندام ممکن است سطح بدن برای حمایت از این دستگاه کافی نباشد. همچنین افراد مبتلا به نارسایی کلیوی، بیماری کبدی، اختلالات لخته شدن خون، بیماری ریوی یا عفونت مقاوم گزینه‌های مناسبی نمی‌باشد. این جراحی خطرات زیادی دارد از جمله خونریزی، لخته شدن خون، نارسایی تنفسی، نارسایی کلیوی، عفونت، سکته مغزی یا نارسایی خود دستگاه. تحقیقات در زمینه تولیدVADهای ایمن‌تر برای طیف وسیعی از بیماران همچنان ادامه دارد.
تهیه و تنظیم : دکتر اکبر نیک پژوه – متخصص طب پیشگیری و پزشکی اجتماعی
|
