واحد پیشگیری و ارتقاء سلامت

درمان سکته مغزی سکته مغزی هیچ درمانی قطعی ندارد، ولی استفاده از داروها، جراحی‌، مراقبت‌های بیمارستانی، پشتیبانی و حمایت از بیماران در دوران نقاهت و همچنین بازتوانی مبتلایان به سکته مغزی همه بخش‌های مفیدی از درمان سکته مغزی می‌باشند. از آنجایی‌که فرایند بیماری در سکته‌های مغزی ایسکمیک (ناشی از کاهش خون‌رسانی) و یا هموراژیک (ناشی از خونریزی) متفاوت می‌باشند، لذا درمان فوری سکته‌های مغزی بر اساس نوع آنها متفاوت می‌باشند. در یک سکته مغزی ایسکمیک (ناشی از کاهش خون‌رسانی)، درمان اولیه بر روی رفع انسداد (مانند لخته خون) در رگ‌های خونی و احیای جریان خون به سمت مغز متمرکز می‌باشد. بیشتر سکته‌های مغزی از نوع ایسکمیک می‌باشند. در یک سکته مغزی هموراژیک (ناشی از خونریزی)، درمان می‌تواند شامل عمل جراحی برای متوقف کردن خونریزی و درمان حمایتی از آنوریسم عروقی به منظور پیشگیری از پارگی آن باشد. در هر دو نوع سکته مغزی برای درمان بیماری زمینه‌ای (که اغلب نوعی بیماری عروقی است)، ممکن است استفاده از دارو، جراحی یا آنژیوپلاستی ضروری باشد. اگر به بیمارستانی مراجعه نمودید و پزشکان تشخیص دادند که شما دچار سکته مغزی ایسکمیک (ناشی از کاهش خون‌رسانی) شده‌اید، ممکن است به شما داروهای ضدپلاکتی (مانند آسپیرین وکلوپیدوگرل) و داروهای ضدانعقاد (مانند وارفارین) داده شود تا از تشکیل شدن لخته خون جلوگیری شود. وقتی‌که بدن سعی می‌کند کمبود خون به سمت مغز را جبران کند، فشارخون را بالا می‌برد، بنابراین گاهی اوقات که فشارخون بعنوان یک مکانیسم جبرانی بالا است، ممکن است پزشکان تمایلی نداشته باشند که فشارخون شما را سریع پایین بیاورند. تهیه و تنظیم : دکتر اکبر نیک پژوه – متخصص طب پیشگیری و پزشکی اجتماعی