پیامدهای حمله قلبی
کاهش جریان خون در عضله قلب (ایسکمی میوکارد) معمولاً باعث بروز علایمی مانند آنژین، احساس فشار در قفسه سینه، تنگی نفس یا سبکی‌سر می‌شود. ایسکمی ممکن است منجر به بروز حمله قلبی (انفارکتوس میوکارد) شود. درحمله قلبی (انفارکتوس میوکارد) قسمتی از بافت قلبی به شکل طولانی‌مدتی بدون خون کافی مانده و در نتیجه بافت ماهیچه قلب می‌میرد. در این مقطع تشخیص این علایم و درخواست کمک‌های پزشکی بسیار حیاتی است، به ویژه اگر عوامل خطر مربوط به بیماری سرخرگ کرونری وجود داشته باشند. کمک‌های فوری پزشکی می‌تواند آسیب بافت قلبی را به حداقل برساند، به ویژه اگر باعث بازشدن سریع سرخرگ‌های کرونری توسط دارو یا اعمالی مانند آنژیوپلاستی شود.
همچنین خون‌رسانی ناکافی عضلات قلب ممکن است باعث ایست قلبی شود. در ایست قلبی، قلب به طورکامل از تپش می‌ایستد. ایست قلبی اغلب زمانی رخ می‌دهد که ریتم قلب به هم ریخته باشد. ایمپالس‌های الکتریکی که ریتم‌های قلبی را کنترل می‌کنند تندتر (تاکی‌کاردی)، بی‌نظم (فیبریلاسیون) یا در موارد نادری به شدت کندتر (برادی‌کاردی) از حالت عادی می‌شوند. یک فرد دچار ایست قلبی در معرض خطر بسیار بالایی قرار دارد. برای از بین بردن حالت ایست قلبی، گردش خون فرد باید توسط احیای قلبی ریوی یا CPR حفظ شود و تپش قلب باید توسط یک شوک الکتریکی (دفیبریلاسیون) به حالت طبیعی باز گردد. مرگ مغزی تنها 4 تا 6 دقیقه بعد از توقف حرکت قلب رخ می‌دهد.
در برخی افراد اثرات اصلی حمله قلبی در پریکارد (لایه بافتی خارجی محافظ اطراف قلب) دیده می‌شود . بدترین پیامد ممکن یک حمله قلبی، مرگ ناگهانی قلبی می‌باشد. هر نوع بیماری قلبی ممکن است منجر به مرگ ناگهانی شود. اما در بیشتر قربانیان (در حدود 90درصد آنها) دو یا چند سرخرگ اصلی توسط پلاک مسدود شده و اسکار (بافت مرده و ترمیمی قلب) ناشی از حملات گذشته در قلب مشاهده می‌شود. ممکن است مرگ ناگهانی قلبی، بدون بروز هیچ نشانه هشداردهنده‌ای رخ دهد.
