واحد پیشگیری و ارتقاء سلامت

مهارکننده‌های کانال کلسیم گروهی از داروها موسوم به مهارکننده‌های کانال کلسیمی یا آنتاگونیست‌های کلسیمی، باعث شل شدن سرخرگ‌ها و افزایش میزان خون ورودی به قلب می‌شوند، در عین حال حجم کار قلب را از طریق کاهش فشارخون، کاهش ضربان قلب و کاهش قدرت انقباض عضلانی قلب کم می‌کنند. از نظر شیمیایی، مهارکننده‌های کانال کلسیم با جلوگیری از بروز یک مرحله ضروری در روند انقباض عضلانی در قلب و رگ‌های خونی اثر خود را می‌گذارند. در نتیجه قلب و رگ‌های خونی (یعنی حرکت کلسیم به داخل سلول‌های عضلانی)، شل می‌شوند. مهارکننده‌های‌کانال کلسیم ممکن است برای درمان فشارخون‌بالا یا آنژین تجویز شوند. همچنین مهارکننده‌های‌کانال‌کلسیم ممکن است برای پیشگیری از سردردهای میگرنی مصرف شوند. مهارکننده‌های‌کانال‌کلسیمی در درمان اسپاسم سرخرگ‌های کرونری و آنژین متغیر ناشی از آن نیز مفید می‌باشند. انواع مختلفی از مهارکننده‌های‌کانال‌کلسیم شامل انواع کوتاه‌اثر و طولانی‌اثر وجود دارند. از مهارکننده‌های‌کانال‌کلسیم اغلب به همراه مهارکننده‌های‌بتا استفاده می‌شود. عوارض جانبی احتمالی بسته به انواع مختلف داروها، فرق می‌کنند. برخی از افراد دچار سردرد، حساسیت یا خونریزی لثه‌ها، خواب آلودگی و کسالت، یبوست و ضربان آهسته نبض (کمتر از50 ضربان در دقیقه) می‌شوند. در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی بلافاصله با پزشک خود گفتگو کنید، ولی به طور ناگهانی مصرف دارو را قطع نکنید. در این قسمت نام ژنریک برخی از مهارکننده‌های‌کانال‌کلسیم که زیاد تجویز می‌شوند، ذکر می‌شود: دیلتیازم، آملودیپین، وراپامیل، نیفیدیپین، بیپریدیل، فلودیپین، ایزرادیپین، نیکاردیپین و نیزولدیپین. تهیه و تنظیم : دکتر اکبر نیک پژوه - متخصص طب پیشگیری و پزشکی اجتماعی